Het is adventtijd. Buiten is het donker en wij zitten binnen als gezin bij elkaar. Er brandt 1 kaars in de adventskrans en op de seizoentafel staan een paar stenen en er brandt een waxinelichtje. Mijn moeder leest, zoals iedere avond, voor uit “Maria’s kleine ezel”, een boek waarin het kerstverhaal wordt verteld. Ik staar in de brandende kaars en droom weg bij de verhalen over Jozef en Maria. Jozef die aan het werk is in zijn timmerschuur en Maria die haar dieren verzorgt in de stal. Ik heb het verhaal al vele malen gehoord, dus ik weet wat er komen gaat. En toch heeft het iedere keer iets magisch. Ik word er stil van.
Het is weer adventtijd, de vierde advent is al geweest. Een hele andere tijd dan 35 jaar geleden (ja, ik ben al 42 jaar). En toch is het wel weer een tijd voor mij om naar binnen te keren. Stil staan bij waar ik sta. Stil staan bij waar ik naar toe wil. Want ja, ook ik ben regelmatig zoekende en kijk regelmatig in de spiegel. En daar ben ik blij om. Dat betekent namelijk dat ik me blijf ontwikkelen. Er bestaat bijna geen zekerheid in het leven. Door wat we doen veranderen we in onze gedachten en wensen. Ik blijf het bijzonder vinden dat we hier als mens toe in staat zijn.
Wat mij erg heeft geholpen
Vroeger dacht ik dat bepaalde issues waar ik aan gewerkt had voorgoed voorbij zouden zijn. Helaas, bepaalde thema’s blijven zich herhalen in het leven. En hoe meer ervaring ik hiermee heb, hoe beter ik er mee om kan gaan en zelf aan het stuur blijf staan.
Wat mij heel erg geholpen heeft zijn de ervaringen die ik heb opgedaan met familieopstellingen. Daarin is voor mij veel duidelijk geworden over waar bepaalde thema’s vandaan komen en welke dynamieken uit mijn systeem van herkomst hiermee te maken hebben.
Sinds ik moeder ben, weet ik dat ik niet alleen voor mezelf naar mezelf moet en wil kijken. Ik weet dat ik ook mijn dochter hier heel erg mee help. Dat klinkt misschien wel heel raar en ik zal het je uitleggen. Door verantwoordelijkheid te nemen voor hetgeen waar ik zelf verantwoordelijk voor ben en door terug te geven wat niet van mij is, hoeft mijn dochter niet te dragen wat niet van haar is. Thema’s en patronen kunnen soms wel generaties terug zijn ontstaan en worden onbewust doorgegeven. Dit is geen abracadabra, het wordt ook bewezen in de epigenetica.
Wil jij dit ook?
Deze inzichten gun ik jou als ouder ook. Want ik geloof er in dat jij als ouder het liefste je eigen kind wil en (voor een groot deel) ook kan helpen. Hoe mooi zou het zijn wanneer je kind zich beter in zijn vel voelt doordat jij als ouder met jezelf aan de slag gaat. Want ook jij hebt, net als ieder ander, patronen in je leven waar je nu wel eens van af zou willen. Dingen waarvan je denkt, “waarom doe ik het toch altijd zo onaardig als een ander aardig tegen mij doet?” of “hoe komt het toch dat ik me altijd maar zo eenzaam voel?” of “waarom kies ik toch altijd voor de verkeerde partners?” of misschien heb je wel een hele andere vraag. Dingen die je lijken te overkomen, iedere keer op dezelfde manier.
Weet dat ik jou en je kind(eren) hier goed mee kan helpen. Zelfs zonder je kind(eren) te zien. Want weet je, als er bij jou dingen duidelijk worden en niet meer onbewust gebeuren, verandert er iets in je innerlijke houding. En je kind voelt dit en zal hierop reageren. Binnen een aantal afspraken kunnen we al mega grote stappen maken voor jou en je gezin!
Neem contact op
Mocht je meer informatie willen, voel je dan vrij en uitgenodigd om met mij contact op te nemen (06-81474370 of marianne@deleeuwenkracht.nl).
Reactie plaatsen
Reacties