Een stukje voorgeschiedenis

Als  hulpverlener in de psychiatrie deed ik 15 jaar braaf wat mij was geleerd. Ik had op tijd begeleidingsgesprekken, gebruikte hierbij de aangeleerde gesprekstechnieken, vroeg tijdig indicaties aan, nam contact op met behandelaren indien nodig en zorgde ervoor dat praktische zaken rondom de cliënt geregeld waren.

Ik ging in de gesprekken vooral niet te diep in op wat iemand bezig hield, negeerde automutilatie omdat het geen aandacht mocht hebben en vroeg al helemaal niet naar de gedachten en gevoelens van iemand. Dit kon verwarring geven, zo werd mij verteld en hierdoor zou iemand alleen maar zieker kunnen worden.

 

Tot het moment dat ik echt met cliënten in gesprek ging en echt contact met ze maakte. Toen  bleek dat alle verhalen van deze cliënten waren begonnen in hun kindertijd.

Ik realiseerde me dat als ik de wereld beter wilde maken, ik de huidige kinderen ‘sterker’ moest maken.  Zodat zij beter gewapend zouden zijn tegen de tegenslagen in het leven.

 

Het roer moest om

Ik was diep ongelukkig op mijn werk en ik kwam met chronische stressklachten thuis te zitten (geen concentratie, paniekerig, moe, veel piekeren, onverklaarbare darmklachten, heftige emoties, geen overzicht meer en negatieve gedachten over mezelf als “Ik kan het toch niet”)

 

Na een aantal maanden van herstel ging ik werken in de kinderopvang en begon aan de opleiding tot ‘kindercoach’.

Tijdens deze opleiding werd ik, veel meer dan ik van tevoren had verwacht, steeds weer opnieuw geconfronteerd met mijn eigen verleden. Die chronische stress bleek niet alleen te komen door het werk, zeg maar.

De dagen Innerlijk Kindwerk waren vol tranen. Diep verdriet. En daardoor heel helend.

De familie-opstellingen die we heel regelmatig deden, waren zeer confronterend. Verhelderend ook.

Ook MIJN verhaal begon in mijn kindertijd

Als kind was ik zelf gelukkig sterk genoeg om met mijn eigen tegenslagen om te gaan. Al moet ik zeggen dat ik mijn kindertijd vaak echt wel als zwaar en eenzaam heb ervaren.

 

Onbewust heb ook ik de zorgende rol voor mijn moeder op me genomen. Ik voelde haar pijn en eenzaamheid. Daardoor werd ik het meisje dat weinig opviel, altijd enorm haar best deed op school, dagelijks oefende voor de muziekles en regelmatig een afspraak met een vriendinnetje had.

Mijn onzekerheid en tranen liet ik niet zien. Daar hadden we het thuis niet over. Daar wilde ik anderen ook niet mee belasten. Pas op latere leeftijd heb geleerd wat boosheid, angst en verdriet is en hoe ik dit het beste kan uiten. Gelukkig is dat nu geen issue meer, al ben ik natuurlijk ook geen heilige.

Ik ben al lang geen kindercoach meer

Als kindercoach kwamen er kinderen bij mij met de motivatie dat ze daarmee mama blijer zouden maken. Daardoor kwam ik erachter dat ik bij de ouder moest beginnen om het kind sterker te kunnen maken. Dus ik werd coach voor volwassenen.

 

Kijkend naar mijn eigen verleden werd mijn interesse in chronische stress ook meer en meer gewekt. Een gevolg dat zich vroeg of laat laat zien, wanneer zich in het verleden veel onverwerkte emoties hebben opgehoopt. Ik spreek uit eigen ervaring en zie en hoor steeds meer om mij heen dat ik niet de enige ben die hier zo naar kijkt.

 

Inmiddels heb ik me ontwikkeld tot de stress- en burnout coach die verder (terug) kijkt dan het hier en nu.

“Marianne is doortastend en neemt geen genoegen met makkelijke antwoorden.

Ze vraagt door en is zorgvuldig in het zoeken naar de vraag achter de vraag.”

Mijn visie op wat mensen echt helpt

Ieder mens heeft veiligheid nodig om zich ten volle te kunnen ontwikkelen. Hiermee bedoel ik niet alleen de praktische veiligheid, maar ook het gevoel van veilig zijn moet aanwezig zijn.

Dit gevoel van veiligheid wordt gestimuleerd door iemand echt te horen. Iemand echt te zien voor wie die is.

In mijn coaching staat dit daarom ook voorop.

Ieder mens doet er toe.

Ieder verhaal doet er toe.

Wat je over mij wil weten

  • Samen met Jolanda en jongvolwassen kind woon ik in Delfgauw
  • Ik ben in 1978 geboren in Tilburg, maar ben opgegroeid in Twello
  • Ik ben de oudste dochter in een gezin met 3 kinderen
  • We kampeerden iedere zomer. Met fiets of OV gingen we naar de camping (we hadden namelijk geen auto)
  • Mijn hele schoolperiode heb ik doorgebracht op de Vrije School (Deventer, Zutphen, Amsterdam)
  • Voor de herfstmarkt maakte ik van walnootdoppen lieveheersbeestjes en muisjes
  • De natuur heb ik nodig en het leven met de seizoenen is voor mij vanzelfsprekend (het vertelt me dat na de winter de lente komt en daarna de zomer en de herfst).
  • Ik ben een echt zomermens, al geniet ik ook enorm van de andere jaargetijden
  • Je kan mij wakker maken voor hazelnootschuimgebak

Als je me zou kennen dan zou je weten dat ik:

  • ik op vakantie niets liever doe dan kamperen met een eigen kampvuurtje voor de tent (en hopelijk in de toekomst voor ons kleine caravannetje met hefdak)
  • ik op mijn 16de ben weg gelopen van huis
  • wij dromen van een klein huisje met vrij uitzicht waarbij in de tuin ruimte is voor een praktijk (zowel binnen- als buitenruimte)
  • ik bij de zee altijd even aan mijn moeder moet denken
  • ik niet hou van mensen die alleen maar naar de buitenwereld kijken en niet naar zichzelf willen kijken
  • ik in mijn leven 13 keer ben verhuisd

Wil je nog meer van mij weten?

Wil je nog meer weten over wie ik ben en wat ik doe? Volg mij dan op mijn social media kanalen. Hier deel ik heel regelmatig nieuwe stories, posts, blogs en filmpjes over mijzelf en mijn werk als coach.

Superleuk als je me gaat volgen en nog leuker als je af en toe een reactie geeft of een post deelt.