"Jij hebt last van chronische stress"

Nieuwe kozijnen

Komende week worden bij ons nieuwe kozijnen geplaatst. Al een aantal nachten slaap ik daar echt SLECHT van. Een teken voor mij dat ik last heb van stress. Een ander signaal van stress bij mij ken ik inmiddels ook. Ik kan dan soms dagen niet naar de wc, hoewel ik wel uuuuren op die wc doorbreng. Ok, dat is een beetje overdreven, maar ik breng dan echt wel meer dan gemiddeld tijd door in het kleinste kamertje.

De stress, die ik nu ervaar met de nieuwe kozijnen, wordt veroorzaakt door wat ik me allemaal in mijn hoofd haal van wat er kan gaan gebeuren. Mijn gedachten gaan van “Zullen de maten wel kloppen?” naar “Wat moeten we allemaal doen om het goed voorbereid te hebben?” tot “Waar ga ik volgende week tijd vandaan halen om dingen voor mezelf en mijn praktijk te gaan doen?”. En alsof dat nog niet genoeg is, is mijn lieve kind dinsdag jarig EN heeft ze komende week een proefweek.  Dus daar MOET ook nog het één en ander voor geregeld worden.

Al die gedachten zijn gebaseerd op angsten die waarschijnlijk helemaal niet terecht zullen zijn. En toch zijn ze er….

Dat deze verschillende gedachten ronddolen in mijn hoofd heb ik heel lang niet geweten. Nu ik me daar wel bewust van ben, lukt het me om woorden te geven aan deze gedachten. Het lukt me nu zelfs om ze ook uit te spreken. Om ze niet meer voor me te houden omdat ze misschien wel niet gehoord of begrepen zullen worden. Door ze te delen met mijn naasten, hoef ik ze niet meer alleen te dragen en verdwijnen alle bezwaren als sneeuw voor de zon doordat we er concrete plannen voor maken.

“Jij hebt last van chronische stress”

Ik weet nog goed wanneer en waar deze woorden tegen mij werden gezegd. Het was 2017 en ik zat bij een psycholoog op de bank. Er was op het werk veel gaande en er werd veel van mij gevraagd. Dit maakte dat ik thuis kwam te zitten met klachten van overspannenheid. Op kosten van het werk werd ik naar deze psycholoog doorverwezen en we konden het goed met elkaar vinden (iets wat ik superbelangrijk vind als iemand me gaat helpen). Hij zag mijn mogelijkheden en besprak ook mijn wensen met mij.

Toen ik met hem over lichamelijke klachten sprak, vertelde ik over de ernstige darmklachten waar ik mee rondliep. Ik had soms veel pijn, was in het ziekenhuis geweest voor onderzoek, en weer naar huis gestuurd met “een prikkelbare darm, leer er maar mee leven”. ‘Toevallig’ bleek deze psycholoog ook gespecialiseerd in PDS (prikkelbaar darmsyndroom). Hij gaf me een vragenlijst en de conclusie was dat ik last had van chronische stress, die effect had op mijn darmen.

Wat? Huh? Ik bedoel, ik weet dat stress bestaat, maar daar heb ik toch geen last van? Laat staan chronische stress. Zeker nu ik thuis zat had ik eigenlijk niet veel meer aan mijn hoofd dan “Wat zullen we eten?” en “Wat zal ik vandaag eens gaan doen?”. Dat kon toch geen stress opleveren?

Dat dacht ik ECHT oprecht! Ik stond er nog niet voor open om aan de slag te gaan met die stressklachten. Ten minste, niet op de manier zoals hij voorstelde: iedere dag een door hem ingesproken visualisatie luisteren. Ik nam er de tijd niet voor. Ik geloofde niet dat dit zou werken.

Mijn zoektocht

Gedurende de jaren die volgden heb ik wel andere manieren gezocht om om te gaan met mijn darmproblemen. Glutenvrij eten, orthomoleculaire onderzoeken en de hieraan gekoppelde voedingssupplementen en diëten, lactosevrij eten, een paar bezoeken aan een osteopaat. Niets hielp echt. Het kostte me meer energie om alles vol te houden dan dat het me opleverde in pijnverlichting. En ik begon steeds meer te erkennen dat stress WEL een grote oorzaak was van de klachten die ik ervaarde.

Dus ik ging met mezelf aan de slag. Beetje bij beetje, stapje voor stapje begon ik te onderzoeken wat mij stress gaf en welke manier bij mij paste om hiermee om te gaan. Ik ben gaan wandelen, gaan schrijven, gaan voelen en uiteindelijk toch ook visualisaties gaan doen.

Op welke manier heeft stress effect op jouw lijf?